در این قسمت قصد داریم در مورد یکی از دلایل اهمیت بحث و بررسی مباحث مربوط به ظهور و در اصل یکی از شروط ورود به بهشت ظهور” را مطرح کنیم.
پس به دنبال دو هدف هستیم:
۱- تعریف دقیق تری از ایمان
۲- ابواب بیشتری از ایمان (مرتبط با ظهور ) را بیان کنیم.
واژه ایمان یکی از واژه هایی است که وقتی بیان می شود همه با معنی رایج به آن می نگرند و می گویند: الحمدلله که مؤمن هستیم، ایمان ما مشکلی ندارد، ظاهرا مشکل از جای دیگری است. ایمان در کلام خداوند متعال و قرآن و احادیث اهل بیت(ع) یعنی چه؟ ما اولین چیزی که در مورد ایمان به ذهنمان می آید ایمان به خدا، کتابش و رسول خدا است. به لحاظ ایمان به خدا و قران یقیناً یکسری رفتارهایی را انجام می دهیم و یکسری رفتارها را ترک می کنیم که اینها آثار ایمان به خدا است. پس ایمانی که در وجود ما است ، یکسری آثاری دارد که آثار آن ترک گناه و معصیت است و عملی است که از ایمان به خدا نشأت گرفته است. لذا ایمان به خدا یک وظیفه است.
ما با چند تا از مصادیق ایمان آشنا هستیم؟ و چقدر به دنبال ارتقاء درجات ایمانمان هستیم؟ خداوند متعال از ما چه نوع ایمانیاتی را می خواهد؟ خداوند مؤمنین را وارد بهشت می کند.(مؤمنینی که در قبال ایمانشان یکسری رفتارها را انجام دادند) آیا ایمان به خدا، قرآن و پیامبر کفایت می کند یا نه؟ آیا منظور خداوند چیزهای دیگری اضافه بر اینها است؟
قصد داریم مفهوم ایمان را بازتر کنیم و با آن بتوانیم خودمان را بسنجیم و ببینیم چند درجه ایمان داریم و در مسیر ایمان در کجا هستیم؟ آیا به همین ایمان کفایت کنیم یا نه؟ آیا باید دنبال درجات بالاتری از ایمان و مصادیق بیشتری از آن باشیم؟
پس به دنبال دو هدف هستیم:
۱- تعریف دقیق تری از ایمان
۲- ابواب بیشتری از ایمان را بیان کنیم.
مقدمات ایمان
نکته۱ : آیا ما می توانیم فی البداهه و در قدم اول ایمان بیاوریم؟ نه . خود ایمان به خدا، کتاب و رسولش مقدمه دارد و آن اسلام آوردن است. لذا اسلام، مقدمه ایمان است.
نکته۲ : بعضی از آیات حاکی از آن است که انسان قبل از اینکه ایمان بیاورد ، باید توبه کند چون بعضی از رفتارهای قبلی انسان مشکل داشته و انسان باید برگردد و توبه کند و بعد از آن ایمان بیاورد.” الاّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحًا…”[۱] کسانی که مسیری را رفتند و دوباره برگشتند توبه کردند و ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند یا در آیه”إلاّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحًا… [۲] و یا آیه ” وَ إِنّی لَغَفّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحًا…”[۳]
خداوند در این آیات می فرماید که قبل از اینکه ایمان بیاورید باید توبه کنید. مثلاً شخص نسبت به رسول خدا ایمان آورده است وقتی به او می گوییم به رسول خدا ایمان داری؟ می گوید بله، ولی ایمانش را که تعریف می کند و شرح می دهد ،می بینیم که این ایمانیات غلط و اشتباه است . به او می گوییم که توبه کن و سپس ایمان صحیح بیاور. لذا اسلام و توبه مقدمه ایمان هستند. در مورد بعضی از مقولات ما واقعاً باید توبه کنیم تا بتوانیم ایمان واقعی و حقیقی را شروع کنیم.
نکته۳ : ” فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطّاغُوتِ وَ یُؤْمِنْ بِاللّهِ…”[۴] اول به طاغوت کافر شوید؛ پس ایمان به خدا بیاورید. لذا مقدمه ایمان، کفر به طاغوت هم است. کسی که در قلبش نسبت به طاغوت یکسری میل دارد. اول باید کافر به طاغوت شود و بعد ایمان به خدا بیاورد. انسان نمی تواند توأما هم به طاغوت و هم به الله ایمان داشته باشد. آن وقت دیگر انسان مزه و حلاوت ایمان به الله را نمی چشد و این شرک می شود. دیو چو بیرون رود فرشته درآید . جاروب زن به خانه و آنگه میهمان طلب .
ایمان به الله، شاه کلید ایمانیات
در اکثر آیات قرآن، مقوله ایمانیات ، با ایمان به الله شروع می شود. لذا ایمان به الله شاه کلید و منشأ تمام ایمانیات است.آیه ۲۸۵ سوره بقره”آمَنَ الرَّسُولُ [۵] یا آیه ۱۳۶ سوره بقره”قولوا آمنا بالله”[۶] ایمان به الله، سرمنشأ است. کسی نمی تواند بگوید که من ایمان به الله ندارم ولی ایمان به کتاب خدا دارم. چه بسا خدا، غیرت نشان بدهد. از آن جنبه که اول ایمان به من بیاورید بعد به فرستاده ها و رسولانم . لذا ایمان به الله اولین نقطه ایمانیات است. چرا ایمان به الله شرط ورود به بقیه ایمانیات است؟” کسانی که ایمان به الله بیاورند؛ خداوند خودش ولایت آنها را تقبل می کند. خدا می فرماید: به من ایمان بیاورید بقیه کارها با من . ” اللّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنُوا”. در آیه قبل صحبت از الله است یعنی ایمان به الله داشته باشید من خودم شما را از ظلمات به سمت نور، قافله سالاری می کنم. مثل مربی که می گوید اگر مربی گری مرا قبول کنید خودم شما را تعلیم و تربیت می کنم. یا مدیر هیأت یا مسئول کاروانی که وقتی قافله سالاری او در یک سفر را قبول می کنیم دیگر همه چیز از قبیل راهنمایی، وسیله نقلیه ، اسکان و غذا را او بر عهده می گیرد.
اولین نوری که خداوند ما را به آن هدایت می کند، نور ایمان است و شما را به نورهای متعدد دیگر وارد می کند وقتی به او ایمان آوردید. اگر ایمان ما واقعی باشد ثمرات آن مشخص می شود و ایمانیات بعدی را به دنبال دارد.
ما چرا وارد این مسائل شدیم، ما که می خواهیم به سمت ظهور حرکت کنیم و وارد بهشت ظهور شویم چرا؟ چرا ما به جای مسائلی چون یاران و زمان ظهور در مورد مسائلی همچون سبقت در خیرات و ایمان بحث می کنیم؟ وقتی دقیق نگاه می کنیم می بینیم که مشکل و منشأ اصلی قضایا همان مواردی است که می گوییم” إِلاَّ الَّذینَ آمَنُوا”[۷]. اگر شما می خواهید زمینه ساز ظهور باشید ابتدا ایمان واقعی بیاورید. پس ایمانیات ما مشکل دارد که بقیه کارهای ما هم با مشکل روبرو می شود. با این دید به جلسات نگاه کنیم. راه برپایی ظهور از ایمانیات شروع می شود. اعمال ما مشکل ندارد و قرار نیست که نماز دیگری بیاورند و بگویند این نماز است بلکه باید ایمانیات خود را اصلاح کنیم.
مصادیق ایمان در قرآن
برخی از مصادیقی که خداوند متعال در قرآن از ما خواسته است که به آن ایمان بیاوریم؛ عبارت است از:
۱- ایمان به الله ۲- ایمان به رب (ایمان به الله و رب دو چیز متفاوت است اگر این دو مفهوم نزد خدا یک چیز بود مطمئناً خداوند باید یک واژه مطرح می کرد) ۳- ایمان به یوم الاخر ۴- ایمان به لقاء‌الله ۵- ایمان به آیات ۶- ایمان به ملائکه ۷- ایمان به کتب ۸- ایمان به قرآن(ایمان به قرآن با ایمان به آیات و ایمان به کتب تفاوت دارد) ۹- ایمان به رسول الله(ص) ۱۰- ایمان به نبوت او ۱۱- ایمان به غیب ۱۲- ایمان به رسولان(ع) ۱۳- ایمان به انبیاء ۱۴- ایمان به آنچه که بر انبیاء نازل شده است ۱۵- ایمان به آنچه که به رسولان و انبیاء(ع) ایتاء شده است.
حداقل به لحاظ ایمان به غیب ، ایمان به یوم الاخر و ایمان به آیات ، ما باید این مقولات را بشناسیم ، به آن ایمان بیاوریم و رفتار مناسب در قبال آنها انجام دهیم .
ایمان ,کنیم ,الله ,خدا ,ایمانیات ,خداوند ,ایمان به ,به الله ,می شود ,از ایمان ,به خدا
درباره این سایت